بررسی اثر حلال بر خاصیت آنتی اکسیدانی تعدادی از فلاونوئیدها در حلال آب - متانول

فلاونوئیدها به واسطه دارا بودن خواص آنتی اکسیدانی ترکیبات مفیدی برای سلامتی انسان بشمار می آیند. در این کار، خواص آنتی اکسیدانی فلاونوئید هایی همچون کریسین، کوئرستین و نارینجنین در مخلوط دوجزئی حلال آب-متانول (90-50 درصد v/v) در ph فیزیولوژیکی و دمای محیط با استفاده از روش dpph مورد مطالعه قرار گرفت. در این روش از آسکوربیک¬اسید با قدرت آنتی اکسیدانی فوق العاده بالا به عنوان ماده استاندارد مرجع استفاده گردید. تأثیرات حلال بر خصلت آنتی اکسیدانی ترکیبات (ic50: غلظتی از فلاونوئید که دارای 50% بازدارندگی رادیکال است)، با بهره گیری از رابطه چند پارامتری کاملت- ابود- تفت (kat) و پارامتر قطبیت نرمال شده دیمورث-ریچارد (e_t^n)، به روش رگرسیون خطی چندمتغیره (mlr) مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان داد که با کاهش قطبیت حلال (افزایش جزء آلی)، خصلت آنتی اکسیدانی همه ترکیبات استفاده شده افزایش می¬یابد. همچنین از روابط دو پارامتری kat که شامل پارامترهای قطبیت–قطبش پذیری (*π) و گیرندگی پیوند هیدروژنی(β) است، مشخص شد که افزایش میزان گیرندگی پیوند هیدروژنی و کاهش قطبیت–قطبش پذیری حلال، فعالیت آنتی¬اکسیدانی ترکیبات مورد استفاده را افزایش می¬دهد. در نهایت، برای تخمین مقدار ic50 ترکیبات در حلال کاملا آبی، از روش برون یابی یاسودا-شدلووسکی، استفاده شد.